นายสุวัฒน์ ดาวเรือง ผู้ดูแลต้นทุเรียนเจ้าเมือง ได้กล่าวถึงประวัติความเป็นมาของต้นทุเรียนว่า ในอดีตมีเรื่องเล่าและเชื่อกันว่า ต้นทุเรียนบ้านต้นนี้มีชื่อเรียกกันว่า เป็นต้นทุเรียนเจ้าเมือง เพราะเหตุเมื่อสมัยก่อนมีคนเข้ามาหาของป่าและเกิดพลัดหลงป่า หาไม่เจอลูกๆ หลานๆ จึงได้ไปจุดธูปบนบานศาลกล่าวกับเจ้าป่าเจ้าเขา คนที่หลงทางก็ได้กลับออกจากป่าได้อย่างปลอดภัย และได้บอกเล่าว่าได้ไปเจอกับดงผลไม้และต้นทุเรียนขนาดใหญ่ มีลูกดกจึงได้อาศัยผลไม้ประทังชีวิตในเวลา 1 เดือนที่พัดหลงอยู่ในป่า

ต่อมาพื้นที่แห่งนี้เป็นเขตสัมปทานรถไฟแห่งชาติ ทางการรถไฟได้เข้ามาทำไม้ คนทำไม้ก็บอกว่า มาเจอดงผลไม้และต้นทุเรียนยักษ์มีอยู่จริง ต่อมาปี พ.ศ.2505 นายภิญโญ ราชรักษ์ ได้เข้ามาพบพื้นที่และจับจองไว้ ได้แบ่งปันให้ลูกหลาน ซึ่งต่อมานายภิญโญอายุมากขึ้นดูแลไม่ไหว ตนจึงขอซื้อที่ดินพร้อมต้นยางพารามา รวมทั้งพื้นที่ 2 ไร่ ที่นายภิญโญกันไว้ ไม่ให้ใคร ที่เป็นป่าผลไม้ดังเดิมและมีต้นทุเรียน

ต่อมาเจ้าที่นุ่งขาวห่มขาวมาเข้าฝัน บอกว่าขอให้ตนรักษาป่าและฟื้นฟูป่าต้นน้ำลำห้วยกลิ้ง ที่กำลังถูกทำลาย ตนจึงได้ติดต่อขอซื้อที่ดินเพิ่มจากลูกๆ ของนายภิญโญ ที่ตัดโค่นต้นไม้ไปแล้วบางส่วน รวมแล้วกว่า 30 ไร่ ซึ่งสมัยนั้น ปี พ.ศ.2531 ซื้อขายกันไร่ละ 1,000 บาท ตนได้ให้ราคาไร่ละ 1,500 บาท

เมื่อได้ที่ดินมาก็ปล่อยให้ป่าได้ฟื้นฟูกลับอุดมสมบูรณ์เป็นแหล่งต้นที่สำคัญหล่อเลี้ยงชาวบ้านในพื้นที่ ซึ่งตนมีความตั้งใจที่จะทูลเกล้าถวายพื้นที่ป่าแห่งนี้ต่อสมเด็จพระเทพฯ เพื่อหวังให้ฝืนแห่งนี้อยู่ตลอดไป ไม่ถูกทำลายหลังไม่มีตนแล้ว แต่สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่สัมผัสได้หลังจากที่ตนได้ซื้อที่ดินกลับคืนและฟื้นฟูสภาพป่าแล้ว ทำให้ตนประสบแต่สุขความโชคดีตลอดมา ไม่ว่าเรื่องโชคลาภ หรือหน้าที่การงาน

ส่วนต้นทุเรียนอายุกว่า 100 ปี นั้นเป็นทุเรียนพันธุ์พื้นบ้าน เอกลักษณ์เฉพาะตัว รสชาติอร่อยกลิ่นหอมหวานไม่เหมือนทุเรียนทั่วไป มีขนาดสูงประมาณ 80 เมตร เส้นรอบวงวัดได้ประมาณ 8.30 เมตร ให้ผลผลิตสูงสุดปีที่ผ่านมากว่า 4,500 ลูก และให้ผลผลิตต่ำสุดประมาณ 1,000 ลูก

ในปีแรกที่ซื้อมาให้ผลผลิตกว่า 4,000 ลูก ขายได้ลูกละ 10 บาท และเมื่อปีที่ผ่านมาทุเรียนมีราคาสูงขายได้ในราคาลูกละ 50 บาท ซึ่งในปีนี้ตนเข้าร่วมกับการท่องเที่ยวเชิงเกษตรจะเปิดสวนพาชมต้นทุเรียนยักษ์รวมทั้งสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ เช่น ท่าน้ำวังหินและดาวเรืองฟาร์มที่เป็นศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง ของตนเองในพื้นที่ 4 ไร่